Uszyłam kolejną torebkę z kodury w gekony 🦎 Tym razem dla siebie! 😍

Pewnego deszczowego, lipcowego dnia moja stara, materiałowa torebka w czarno-białą pepitkę przemokła (wraz z zawartością) po całości. Portfel mokry, butelka z wodą mokra (i to nie dlatego, że się nakrętka poluzowała), notes mokry... Jak tu się nosić?

Tak mnie to z równowagi wyprowadziło, że jeszcze tego samego dnia (choć byłam po męczącym dniu w pracy) zasiadłam przy maszynie do szycia i do późnego wieczora szyłam.

Szyłam ze spokojem, szyłam po swojemu i po ciasnemu - bo Narnia (czyli pokój wielkości dużej szafy, w którym ledwo można rozłożyć małe, dwuosobowe łóżko) do wielkich gabarytowo krain z bajek nie należy. 

Ja tu sobie gadu-gadu, a Ty pewnie czekasz, aż Ci tę torbę w całości pokażę? Prawda?

...Prawda?!?

Ok, to oto torba! Damska jest, z przyszytymi na stałe paskami do noszenia (odpinane paski na razie mi nie leżą przy tego typu większych torebkach), wewnątrz jest też poszewka. 

Try to change my mind 😜

Dodatkowe kieszenie (jedna otwarta, druga zapinana na suwak) są z bordowej tkaniny. Akurat miałam resztki, a to zawsze dobry pretekst, że to niby specjalnie, że są pod kolor głównego zamka w torebce... bla, bla, bla! Ale przyznasz, że wytłumaczenia trzymają się kupy? 😄

Kolorystycznie kociaki się tak dobrały, że mogłyby robić za duet z animowanego serialu "Niesamowity Świat Gumballa" i Putin mógłby być Darwinem (czyli serialową rybką o złotym umaszczeniu i złotym sercu). 

Jednak rojber ma taki charakter, że jeszcze zesłałby na ludzkość lekcję praktyczno-survivalową na temat selekcji naturalnej (o której to rozprawiał Darwin naukowiec). I taka wersja tego imienia chyba bardziej by mi do niego pasowała. Nie wiem tylko, co na to sam kot. Może wypowie się o północy w wigilię (ale wątpię, przez ostatnie lata ludzkim głosem nie przemówił, za to cały rok podgryza człowieki po stopach, gdy mu się na głaskando zbiera).